Frank Lloyd Wright. Ένα διαχρονικό φαινόμενο.

Ο Frank Lloyd Wright υπήρξε ένας από τους κορυφαίους αρχιτέκτονες του οποίου οι ιδέες έχουν μεγάλη επιρροή έως σήμερα. Θεωρείται δάσκαλος της αρχιτεκτονικής και αυτό δεν είναι τυχαίο. Στα έργα του εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς την επιτυχημένη έκφραση της σχέσης άνθρωπος - περιβάλλον και κτίριο - περιβάλλον, σχέσεις οι οποίες και στο παρελθόν αλλά και στη σύγχρονη εποχή θεωρούνται ένα από τα κυριότερα στοιχήματα που πρέπει να κερδίσει ο κάθε αρχιτέκτονας. Ο Frank Lloyd Wright ήταν από τους λίγους αρχιτέκτονες που κατάφερε τα έργα του να ανταποκρίνονται σε αυτές τις προδιαγραφές διατηρώντας ταυτόχρονα το προσωπικό του ύφος, το οποίο προσαρμόζονταν κάθε φορά στις διαφορετικές ανάγκες.

Μουσείο Solomon R. Guggenheim, 1943-1959, Ν. Υόρκη.

Γεμάτος φαντασία και πείσμα παρουσίασε και υλοποίησε ιδέες που οι περισσότεροι θεωρούσαν απλά ως μια ουτοπία. Επιπλέον, ένα βασικό χαρακτηριστικό που συναντάει κανείς στα έργα του είναι ο αποτελεσματικός συνδυασμός στοιχείων από άκρως αντίθετες κουλτούρες, π.χ. αρχιτεκτονική των Ίνκας και Μάγια, Ιαπωνική αρχιτεκτονική, παραδοσιακή αρχιτεκτονική καθώς και στοιχεία της δικής του "οργανικής" αρχιτεκτονικής. Ο Wright είχε την ικανότητα να συνδυάζει τη λειτουργικότητα με τον ευφάνταστο σχεδιασμό, το μνημειακό με το παραδοσιακό. Είχε γνώση των ιδιοτήτων κάθε υλικού που χρησιμοποιούσε, γι' αυτό ήξερε που και πως θα το εκμεταλλευτεί.

Οικία-Γραφείο Frank Lloyd Wright, Oak Park, Illinois.

Ο Wright χαρακτήρισε την αρχιτεκτονική του ως οργανική, ένας όρος που ανέφερε πρώτη φορά το 1894 σε μια δημόσια ομιλία του. Η οργανική αρχιτεκτονική διαφέρει από την πατροπαράδοτη που ίσχυε μέχρι τότε και αυτό διότι έχει ως κύριο μέλημά της την εναρμόνιση του κτιρίου με το περιβάλλον αλλά και με τις εκάστοτε ανάγκες του χρήστη και γενικότερα της εποχής. Για παράδειγμα ένα κτίριο που κατασκευάζεται τώρα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να βασίζεται σε απαρχαιωμένες αρχές και τεχνικές. Αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο πως υπάρχει εξέλιξη, συνεπώς η αρχιτεκτονική πρέπει να συμβαδίζει όχι μόνο με τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα αλλά και με όλο το κλίμα της εποχής. Επιπλέον, ένα κτίσμα προβλέπει την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου άρα ο σχεδιασμός πρέπει να είναι ανθρωποκεντρικός. Σε αυτό το σκεπτικό οφείλεται η απελευθέρωση των χώρων ή αλλιώς το "ανοιχτό σχέδιο" που εφαρμόστηκε κυρίως στις κατοικίες και με αυτό τον τρόπο ένωσε χώρους, οι οποίοι μπορούν να συνυπάρξουν.